دین مقدس اسلام از سستی و تنبلی ، ترک دنیا، بی کاری و خود را باردوش دیگران ساختن سخت برحذر داشته است، اینهمه فقط بدان سبب است که اسلام می خواهد مسلمان با عزت و سربلند زیست و زندگی کند.
همچنان پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد (صل الله علیه وسلم) با زیبای خاصی می فرماید :
«اللهم انی اعوذ بک من الکفر و الفقر» ( پروردگارا! من از کفر و ناداری به تو پناه می‌برم. )
در این حدیث شریف فقر در کنار کفر ذکر شده است. حتی خطر فقر به حدی خطرناک می‌باشد که پیامبر (صل الله علیه وسلم) از آن به خدا پناه می‌برد.
در حدیث دیگری آمده که: از جمله دعاهای، پیامبر (صل الله علیه وسلم) این بود که از فقر به پروردگار پناه می‌جُست و میفرمود: « اللهم انى اعوذ بک من الفقر و من عذاب القبر» ، (بار الها، من به تو از فقر و عذاب قبر پناه می‌جویم).
پس ما مسلمانان که پیروان طریقت پیامبر (صل الله علیه وسلم) هستیم این دعا را وِرد زبان خود بسازیم، و حتی علماء بدین باور اند که نمازگزاران، باید این دعا را همیشه و مخصوصاً بعد از تشهد و قبل از سلام نما زپنج‌گانه بخوانند. زیرا پیامبر (صل الله علیه وسلم) آن را قبل از سلام نماز نیز میخوانده اند و حتی در روایات اسلامی آمده است که حضرت عمر(رضی الله عنه) فرموده است: « لو کان الفقر رجلا لقتلته » یعنى: ( اگر فقر مردى بود او را میکشتم )، و در مَثَلِ عربى آمده است که:
« و من افتقر احتقر» یعنى: « کسى که فقیر میشود تحقیر میشود» ، بنا به پیروی از این هدایت اسلامی باید همیشه از فقر به خداوند متعال پناه جُست.
در روایات اسلامی آمده است که فقر عاملِ خطر برای انحراف در مسیر دین و تخدیر عقل و مایه دشمنی است، انسان اگر مال دنیا نداشته باشد و از سوی دیگر نیاز شدیدی به پول داشته باشد، قهراً در صورت عدم دسترسی به راه‌های مشروع دست به خلاف خواهد زد. بخصوص اگر ترس از دین و تعهد در میان جوامع و انسان‌ها نباشد غوغای بزرگی از فقر بر پا خواهد شد.
فقر در جوامع به‌حیث اُم فساد بوده و بسیاری از انحرافات از فقر ببار می‌آید ، اگر در یک جامعه نظام درست و سالم مالی، و حُسن تعاون و دستگیری از حالِ فقرا و مساکین و صلۀ رحمی از بین رَود، بدبختی بزرگی در جوامع ببار خواهد آمد.
از پروردگار می خواهیم که ما را از فقر در حفظ و امانِ خود داشته باشد، و جامعۀ افغانی را از این مصیبتِ خطرناک نجات دهد.
آمین یا رب العالمین
