اعراب در دوران جاهلیت دختران را ناپسند و بدشگون می دانستند و فرزندان دختر خود را از ترس عیب و عار زنده به گور می کردند، اسلام این عادت بد را نپذیرفت و قرآن به بدترین صورت این عمل آن‌ها را به تصویر کشیده و در مورد اعراب دوران جاهلیت چنین فرموه است:
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِالْأُنثَىٰ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿*﴾ یَتَوَارَىٰ مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ ۚ أَیُمْسِکُهُ عَلَىٰ هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ ۗ أَلَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿النحل: ۵٨ – ۵۹﴾
«و هنگامى که به یکى از آن‌ها مژده تولد دخترى داده می شد صورتش سیاه می گردید و مملو از خشم و غضب و غم و اندوه می شد.از قوم و قبیله (خود) به خاطر این مژده بدى که به او داده می شد خویشتن را پنهان می کرد آیا این ننگ را بر خود بپذیرد و دختر را نگاه دارد و یا او را در زیر خاک زنده به گور سازد؟ چه قضاوت بدى که می کردند!»
و خداوند بیشتر از این نیز این عمل زشت اعراب را تقبیح نموده و فرموده است:
وَإِذَا الْمَوْءُودَهُ سُئِلَتْ ﴿*﴾ بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿التکویر: ۸ – ٩﴾
«و هنگامى که از دختر زنده بگور پرسیده شود، به سبب کدامین گناه کشته شده است؟»
اسلام، زن را نه همچون دوران جاهلیت موجودى زشت و بى ارزش مى داند بلکه گام هاى موثرى براى رفع تبعیض و بالا بردن مقام زن برداشته است، اسلام همه آن حقوق انسانى و اجتماعى را که مرد از آن برخوردار است براى زن نیز مقرر کرده و همچنین بر اساس فطرت و ساختمان جسمانى و روحى و آنچه مناسب حال اوست وظایفى را براى زن در نظر گرفته است. از آنجایى که مرد داراى نیروى جسمانى و عقلى کاملتر است و به دلیل کنترل احساسات عاطفى و توانایى و مقاومت در برابر مشکلات و صبر بر سختی‌ها اسلام مرد را مسئول امور زن قرار داده تا از زن دفاع کند و از دسترنج خود بر او انفاق و خرج نماید.
در مورد مسئولیت پذیرى و انجام مسئولیت زن، با مرد برابر است و از دیدگاه اسلام زن مى تواند به صورت مستقیم خرید و فروش و حق تملک و انجام دیگر معاملات را داشته و در سرنوشت اجتماعى خود مشارکت داشته باشد که این نیز یکى از مظاهر تجلیل زن در اسلام است.
