روز پنجم ماه محرم- سال چهارم هجرت-
روز پنجم ماه محرم- سال چهارم هجرت- نیروهای اطلاعاتی خبر آوردند که خالدبن سفیان هُذلی عده و عُدّه‌ای را برای جنگ با مسلمانان تدارک می‌بیند. نبی‌اکرم -صلى الله علیه وسلم- نیز عبدالله بن انیس را به سوی وی اعزام فرمودند تا کار وی را یکسره کند.
عبدالله بن اُنیس به مدت هجده شب دور از مدینه بر سر برد؛ آنگاه روز شنبه، هفت روز مانده به پایان ماه محرم به مدینه وارد شد. خالد را کشته بود و سرش را با خود آورده بود. آن را در برابر پیامبر گرامی اسلام بر زمین نهاد. آن حضرت یک چوبدستی به او عنایت فرمودند، و گفتند:
(هذه آیه بینی و بینک یوم القیامه).
«این نشانه‌ای باشد میان من و تو در روز قیامت!»
به هنگام وفات، عبدالله بن اُنیس وصیت کرد که آن چوبدستی را همراه او در کفن وی بگذارند[۲].
————————–
[۱]- کلمه متن: «بَعثُ…»-م.
[۲]- زادالمعاد، ج ۲، ص ۱۰۹؛ نیز : سیره ابن هشام، ج ۲، ص ۶۱۹-۶۲۰٫
برگرفته از: خورشید نبوّت (ترجمه فارسی «الرحیق المختوم» )، مؤلف: شیخ صفی الرحمن مبارکفوری، برگردان : دکتر محمدعلی لسانی فشارکی
منبع: نوار اسلام
