بی تعارف باید بگویم : ایرانی ها ؛ دو خصلت محرز و اشتباه دارند !
همیشه منتظر هستند تا کسی حرف دلشان را بزند . کسی پیشقدم اقدام شود .
کسی اعتراض کند .
کسی فریاد بزند و یا حتی کسی بیاید .
این انتظار از ترس است .ترس این که اولین نفر من نباشم . من شروع نکنم .
این من ترسوی محافظه کار ، خطر نکنم . ریسک نکنم . یکی بیاید کار بلد و همه چیز را درست کند .
این تمام من یک ایرانی است .
شعر می نویسد برای کسی که می آید .
قصه سرهم می کند ؛ برای یکی که از شهر خیال عبور می کند و متفاوت است !
هورا می کشد برای کسی که به دل حادثه می رود ؛ اما خودش تماشاچی است .
در فضای مجازی اعتراض می کند به گرانی ، به تورم ، به قیمت دلار ، به قیمت خودرو !
در اینستا ، گلو پاره می کند به مدل ماشین آقازاده ها ، به حرف های دیگران …
تا دلت بخواهد سخنور است و متخصص در باب انسانیت . مثل می آورد از روزگاران مجد و پویایی .
کنار گود ایستاده و با نقاب اینستایی ؛ تصویر مهربانی و اعتراض به ستم می کشد .
این قهرمان فضای مجازی ، با اعلام ثبت نام سایپا برای واگذاری خودرو ؛ همه آنچه ردیف کرده ، یادش می رود و صف اول پشت سایت منتظر باز شدن و ثبت نام برای پراید چهل میلیونی است !
طلا می خرد ، سکه انبار می کند و حتی بفکر خرید پوشک بچه است که قیمت اش معلق و قفسه ها از وجودش خالی است .
این ترسوی قهرمان طلب ، خودش سلامت باشد ؛ دیگران به جهنم !
بعد داد سخن می دهد که یکی جلودار شود و حق بستاند ! خودش فعلا سرگرم باز شدن سایت سایپاست !
تصویر من واقعی در این روزهای همه برای خودم !
