نشانه های دیگر آخر زمان

📮اعمال وافعال ما وفتنه های آخر زمان!

﴿بخش یازدهم﴾:

در بخش قبلی از اعمال رائج در جوامع مسلمانان صحبت نمودیم و به برخی از اعمالی که رسول اکرم صلی الله وعلیه وسلم آن را از از نشانه های آخر زمان دانسته اند اشاره نمودیم. و حال به اعمال و افعال دیگری که از نزدیکی آخر زمان بما خبر میدهد اشاره میکنم!

از نشانه های دیگر آخر زمان این است که:

﴿مردمان حاکم و زور گو، پولیس ها و امثال آن مردم را باشلاق می‌زنند﴾

در آخر زمان ظلم و ستم زیاد می‌شود، حتی مردانی که مسئولیت امنیت و جلوگیری از ستم و ستمگارن را بر عهده دارند، دست به فساد می‌زنند، اگر آنان متحول شده و ظالم گردند، پشت بندگان را مورد ضربات تازیانه و شلاق قرار می‌دهند، این پیش‌گویی امروزه تحقق یافته و به کثرت در کشورهای اسلامی‌مشاهده می‌شود.

یکی از کلییپ های ویدیوئی که در آن یک افسر پولیس رعیت بیچاره را بعد از چندین دشنام و رد و بد گوئی با سیلی و مشت و شلاق در مقابل مردم تحقیرش میکند و به تعقیب آن قوماندان صاحب تشریف آورده، و چند سیلی دیگر برویش مینوازد، این خود شاهد آن است که اعمالِ ما به ظهور علایم و نشانه های جدی آخر زمان خوش آمدید میگوید.

امام احمد، حاکم و طبرانی در کبیر با سند صحیح از ابی امامه روایت کرده‌اند که رسول‎الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

یکون فی هذه الأمه فی آخر الزمان رجال معهم سیاط کأنها أذناب البقر، یغدون فی سخط الله و یروحون فی غضبه.

در آخر زمان مردانی که تازیانه‌هایی مانند دم گاوها در دست گرفته‌اند، بوجود می‌آیند. این گونه افراد در ناراحتی خداوند صبح می‌کنند و در غضب و خشم خداوند روز‌شان را سپری می‌کنند.

این جریان در صحیح مسلم نیز به شرح زیر آمده است:

ابوهریره (رض) می‌گوید: رسول‎الله صلی الله علیه وسلم فرمود: (صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا قَوْمٌ مَعَهُمْ سِیاطٌ کأَذْنَابِ الْبَقَرِ یضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ وَنِسَاءٌ کاسِیاتٌ عَارِیاتٌ مُمِیلَاتٌ مَائِلَاتٌ رُءُوسُهُنَّ کأَسْنِمَهِ الْبُخْتِ الْمَائِلَهِ لَا یدْخُلْنَ الْجَنَّهَ وَلَا یجِدْنَ رِیحَهَا وَإِنَّ رِیحَهَا لَیوجَدُ مِنْ مَسِیرَهِ کذَا وَکذَا) صحیح مسلم: (۴/۱۶۸) شماره: (۲۱۲۸).

(دو گروه از اهل دوزخ هستند که هنوز من آنها را ندیده‌ام (یعنی در زمان رسول‎الله صلی الله علیه وسلم بوجود نیامدند)

گروه اول کسانی هستند که تازیانه‌هایی مانند دم گاو در دست دارند و مردم را مورد ضرب وشتم قرار می‌دهند.

گروه دوم زنانی که به ظاهر لباس پوشیده‌اند، اما برهنه هستند، مردم را به سوی خود جذب می‌کنند و خود نیز به سوی بیگانگان گرایش دارند، موهای‌شان را مانند کوهان شتر بختی در می‎آورند، این گونه خانم‌ها نه داخل بهشت می‌شوند و نه بوی بهشت به مشام شان می‌رسد، حال آنکه بوی بهشت از فرسخ‌ها استشمام می‌شود.

امروز در جامعه شاهد این همه هستیم و میبینیم که گسترشِ ترس و ناامنی در جامعه همه جا را فراگرفته است، مساجد از هدایت تهی شده و ترویج تفرقه میان مسلمانان به اوجش رسیده است.

سردی عواطف انسانی در مقابل ظلم، رنج، غم و درد دیگران و گسترش فساد اخلاقی در کوچه و بازار و داخل خانه ها، آرزوی کمی فرزند ، مرگ های ناگهانی، جنگ و کشتار بیر حمانه، همه علایم و نشانه های آخر زمان است که ما انسانها با اعمال و افعال خودمان این پدیده را بدرقه نموده، با دو دست، تعظیم کنان به آن خوش آمدید میگوئیم.

وقتی مردم بسوی گناه هجوم می برند و از نوجوان گرفته تا میانه سال و پیران دامنه ی فساد را پهنا تر میسازند، دیگر سرنوشت آینده را با اعمال بد شان تعیین کرده اند.

این در حالیست که علما از اینکه غریق را از غبطه ی لجن زار گناه نجات دهند، تفرقه و کینه توزی را میان مردم دامن میزنند، یکی را بنام این و آن دیگری را به نام آن میان هم به نزاع و نفرت آغشته میسازند،

قاضی و مستنطق حق را کتمان میکند و بقیه ی مردم در خواب غفلت فرو رفته، در خانه ها صندوفچه ی نمایندگان دجال را از صبح تا شام نگاه میکنند و حیا وشرم را از چشمان معصوم دختران و پسران کوچک و نوجوان شان با دستان خود می ربایند.

این است نتیجه ی افعالِ بدِ پدران، برادران و بزرگان خانواده، آنانیکه خود شان را باغیرت میخوانند، اما در بیغیرتی و غفلت فرو رفته اند.

احکام حق را نه میشنوند و نه هم خوش دارند بشنوند و حتی به شوخی و استهزأ هم میگیرند، در حالیکه حساب ایشان خیلی نزدیک شده است:

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَهٍ مُّعْرِضُونَ ٭ مَا یَأْتِیهِم مِّن ذِکْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ یَلْعَبُونَ (انبیا ۱-۲)

حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالی که در غفلتند و روی گردانند! هیچ یادآوری تازه‌ای از طرف پروردگارشان برای آنها نمی‌آید، مگر آنکه با بازی (و شوخی) به آن گوش می‌دهند!

و تأسف آور از همه اینکه مردم به گروه ها و احزاب مختلف تجزیه شده، اختلافات وخیمی میان شان پدیدار میشود.

فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ ( مریم ۳۷)

ولی (بعد از او) گروه‌هایی از میان پیروانش اختلاف کردند؛ وای به حال کافران از مشاهده روز بزرگ (رستاخیز)!

اگر یک دهه قبل از امروز را با وضیعت فعلی مقایسه کنیم، گروهک های تازه واردی را در هر طرف میبینیم که بنام اسلام و این وآن خودشان را حقانیت میبخشند، و نیز آن محبت، اخوت، برادری و عواطف انسانی که میان مردم ما بود، امروز در زیر بارِ مادیات و دنیا پرستی تلف شده است.

از نشانه های دیگری که ما با استمرار به گناهان و افعال بد  خودمان آن را بر خود وارد کرده ایم و فعلاً شاهد آن هستیم، ایجاد درگیری و مشکلات بیش از حد در تمام عرصه های زندگی است.

گناه کردیم، به زنان مان دستور دادیم تا پا ها و سر ها را برهنه کنند، شراب و قمار، زنا و منکرات دیگربه هر گوشه ی کشور مان مانند سرطان ریشه دواند، تا اینکه روسها بالای مان مقرر شد.

مسلمانان به جهاد رو آورده و بالاخره روسها را از دیار شان خارج کردند.

برای بار دیگر دامنه ی گناهان اوج گرفت. این بار گناهان دیروز، جایش را به غرور، تکبر، تعصبات ملی، لسانی، نژادی داده، باعث خونین ترین رویدادهای انسانی در تاریخ ملت شد.

با این اعمال و افعال مان، حاکمانی را نصیب شدیم که فقط دیکتاتوری، شلّاق، ضرب شمشیر، قطع دست، طرزِ کلام و رفتار شان با رعیت بود و دشوار ترین لحظات زندگی، قحطی پنجساله ی آب، قیمتی و انزوای زنان در جامعه و برچیدن قلم و کاغذ از طبقه ی مظلوم زنانِ وقت، یگانه تحفه ی تاریخی ایشان به جامعه بود و بس.

توبه کردیم، اشک ریختیم، خون ها ریخت و کفن ها بریده شد.تا بالاخره برای بار دیگر رختِ حاکمان ظالم از باغ و راغ مان برچیده شد و دعا و توبه ی مان منظور درگاه حق واقع شد.

آرامش نسبی، سرازیر شدن پول های غرب و شرق، انسجام تأسیسات صلیبی و یهودی، ایجاد شبکه های رادیوئی و تلویزیونی، بازگشت فاسقانِ دوره ی کمونیزم به کشور با طبله و آرمونیه و غیچک شان، ترویج فحشأ و بی حیائی و…. هزاران فتنهی دیگر، برای بار سوم جامعه را بسوی یک مصیبت دیگر سوق داد.

خیلی خلص نوشتم و گرنه تفصیلات بیشتر موضوع را درشت تر میسازد، از اول تا حال نگاه کنید، هر آنچه بالای مان آمد، نتیجه ی همان اعمال خود مان بود. ولی هرگاه بسوی حق شتافتیم، راحت دیدیم.

این است فتنه های آخر زمان! این است زمینه سازی برای ظاهر شدن فتنه های بعدی که یکی بعد دیگر به سرعت در حال ظاهر شدن است و کم کم دارد جامعه را بسوی گودال نیستی و بدرقه ی کاروانِ دجال میکشاند.

بلی عزیزان من!

هر گاه دیدید که حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند؛ و ظلم و ستم فراگیر شده، قرآن فرسوده و بدعت‌هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن بوجود آمده است؛ و دیدید که دین عملاً، توخالی شده، همانند ظرفی که آن را واژگون سازند، پس منتظر بد ترین ها باشید و چه عجب بد است بد ترین ها!

اگر توبه نکنیم و دامنه ی گناهان، فسق، فساد و فتنه ها بهمین شکل وسیع تر شود، روزی خواهد آمد که به کفن کشِ سابقه شکر خواهیم کرد و برایش دعا خواهیم فرست، و به تحقیق که این عذاب را الله تعالی خودش بهتر میداند که در روز و یا در شب، در بیداری و یا در خواب به دنبال آنانیکه با اعمال و افعال خودشان و ابأ  ورزیدن از توبه، این عذاب را کسب میکنند، گسیل خواهد کرد.

این وعده ی الهی است عزیزان من، بلی، وعده ی الهی:

وَکَم مِّن قَرْیَهٍ أَهْلَکْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَیَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ (اعراف ۴)

چه بسیار شهرها و آبادیها که آنها را (بر اثر گناه فراوانشان) هلاک کردیم! و عذاب ما شب‌هنگام، یا در روز هنگامی که استراحت کرده بودند، به سراغشان آمد.

﴿بار الها! پناه میبرم به تو از فتنه های آخرزمان، فتنه های که مرد و زن را در گردابش با خود میبرد﴾