مجله‌ی دانمارکی Børn&Unge طی دیداری که با ”بشرىٰ نسیم“ داشته، به بررسی زندگانی وی پرداخته است. بشرىٰ نسیم زنی اصالتاً پاکستانی است که در یکی از مهدکودک‌های منطقه چارلوتنلاند دانمارک مشغول به کار است و بسیاری از دانش آموزان و همکارانش غیرمسلمان هستند.
این مقاله تصویری از زنی مسلمان و دیندار را ارائه می‌کند که کاملاً پای‌بند حجاب است و در سایه‌ی التزام دینی، عملکرد و علاقه‌اش به دیگران را نیز مورد بررسی قرار داده که قسمت بزرگی از زندگی‌اش را در دانمارک، این کشور غیرمسلمان اروپایی، گذرانده است.
مقاله‌ی فوق هم‌چنین اشاره می‌کند که بشرىٰ در آن‌چه مختص به زنان است، به دین خود پای‌بند است و علىٰ‌رغم ترس پدر و مادرش که مبادا در کشوری که دشمنی علیه اسلام و حجاب در آن جریان دارد، به او گزندی برسد، بر پوشش کامل خویش اصرار دارد، اما اکنون به او تبریک گفته و به این عملکرد او افتخار می‌کنند.
بشرىٰ سبب شدت التزام خویش و نزدیکی‌اش به تعالیم دینی را بحران کاریکاتورهای دانمارک می‌داند که در این رابطه یکی از زنان متدین وی را به التزام به تعالیم دینی و حضور در مجالس دعوتگران تشویق نمود.
بشرىٰ می‌گوید: بعد از بحران کاریکاتوری که پیامبر ـ صلى الله علیه وسلم ـ را هدف قرار دادند و در این رابطه مشکلات زیادی پدید آمد، به مطالعه‌ی کتاب‌های دینی و خصوصاً نسبت به لباس زن مسلمان به مطالعه پرداختم و از این‌جا بود که دانستم حجاب عین صواب است.
بشرىٰ تأکید می‌کند که هم اکنون که به دین خود نزدیک‌تر شده است، زندگی‌اش زیبایی بیش‌تری دارد و با سعه‌ی صدر پذیرای مباحثات و سؤالات زیادی است که همکارانش نسبت به حجاب و چادرش متوجه او می‌کنند. حتى برخی از همکارانش وی را به بهانه‌ی این‌که بدون حجاب و چادر بهتر است، به برداشتن حجاب و چادرش واداشته‌اند؛ اما او درخواست آنان را رد کرده و تأکید نموده که تقاضای پای‌بندی به دین همین است.
وی تأکید دارد که قبل از تقرب به تعالیم اسلامی و اطلاع بر پیشرفت و حمایت دین از زنان، او افکار دعوتگران زن معاصر نسبت به امور زنان را دنبال می‌کرد. وی تأکید کرد که ممکن نیست که آن افکار و اسلام با هم جمع شوند؛ چرا که اسلام اگر چه مساوات بین مرد و زن را مراعات کرده است، اما تأکید می‌کند که در ادوار مختلف اجتماعی در میان زن و مرد فرق وجود دارد و نمی‌توانند با هم مساوی باشند.
بشرىٰ می‌گوید: زن دانمارکی می‌خواهد در همه چیز همانند مردان باشد و این امر سبب بروز بسیاری از مشکلات و آثار منفی، به خصوص در خانواده‌ها گردیده است که مرد و زن هر دو با هم بار خانواده را به دوش می‌کشند که در این صورت مجالی برای برنامه‌ریزی منظمی جهت تربیت و نگهداری فرزندان نخواهند داشت. لذا بهتر همین است که فقط مرد به کار رو آورد و به آن‌چه خداوند متعال قسمتش می‌کند، راضی باشد؛ زیرا خداوند سبحان نسبت به حال هر شخصی داناتر است.
او تأکید می‌کند که الآن عاقل‌تر و باحکمت‌تر از قبل است و شیوه‌ی زندگی و موقعیت‌های روزانه‌اش با پیش از این بسیار فرق کرده است.
بشرىٰ نیز به تشویق‌های شوهرش نسبت به دینداری اشاره دارد و تمایلش را به آوردن بچه و تربیت آن‌ها و استعفا از کارش خصوصاً در سال‌های نخستین نشان داد که طبیعتاً چنین امری تأثیری بر اقتصاد خانواده نخواهد گذاشت؛ چرا که اسلام با حکمت خویش مرد را مسؤول تحمل بار اقتصادی خانواده قرار داده است و چنان‌که بشرىٰ تأکید می‌نماید زن در این باره هیچ‌گونه مسؤولیتی ندارد.
بشرىٰ درباره‌ی اقدام به ممنوعیت حجاب در دانمارک می‌گوید: اگر روزی دشمنی آنان به این حد برسد که از بیرون آمدن زن مسلمان با حجاب از منزل ممانعت به عمل آید که این گستاخی بزرگی خواهد بود، آن وقت تمایلی به ماندن در دانمارک نخواهم داشت.
وی نسبت به کسانی که حجاب را نوعی شکنجه و ظلم بر زن می‌دانند، می‌گوید: این افراد حقیقت امر را به خوبی نمی‌دانند و تفکر مختار بودن انسان را در نوع پوشش نمی‌پذیرند، بلکه بازداشتن انسانی از پوشش اختیاری‌اش، سلب آزادی اوست؛ لذا اگر زنی حجاب را رعایت می‌کند، آن به اختیار و خشنودی خودش می‌باشد.
اما بشرىٰ در رابطه به کار با کودکان اشاره داشت که کودکانی که به سن تکلیف ـ که چهارده سالگی باشد ـ نرسیده‌اند، هنوز بر فطرت قرار دارند و او آنان را تا زمانی که به سن تکلیف و اختیار نرسیده باشند، به چشم مسلمان می‌نگرند.
بشرىٰ در پایان این دیدار، تأکید می‌کند که تقربش به تعالیم اسلامی او را در معامله با کودکان صبورتر نموده و التزام بر تعالیم اسلامی آثار منفی‌ای بر مقتضیات فعالیت‌هایش ندارد.
