چرا روزه‌داران بعد از رمضان تغییر می‌کنند؟
سؤالی که این روزها ذهنم را حسابی درگیر خودش کرده است.
آیا روزه‌داران بعد از رمضان نیز مانند رمضان در تلاش و تکاپو هستند؟
آیا مانند رمضان عبادت می‌کنند؟ قرآن می‌خوانند؟ بخشش می‌کنند؟ شب را به دعا و نیایش می‌پردازند؟ یا راه و مسیر دیگری را انتخاب می‌کنند و تنبل می‌شوند؟
چرا از دعاها و نجواهای شبانه دیگر خبری نیست؟ چرا مردم مانند رمضان حدود شرعی را رعایت نمی‌کنند و چرا در عالَم که محضر خداست، معصیت می‌کنند؟ چرا…
چرا بعد از رمضان بعد از این همه دلدادگی در فضای عرفانی و روحانی رمضان، راه غفلت را در پیش می‌گیرند؟
در جواب این سؤال چیزی که به ذهن حقیر رسید این است که دلایل سستی و کاستی در عبادات بعد از رمضان این است که متأسفانه اکثر مردم در رمضان عبادات را به صورت گروهی و از روی عادات انجام می‌دهند، بدون اینکه از لذایذ و معنویات رمضان بهره‌مند شوند به همین خاطر خیلی‌ها را می‌بینیم که در رمضان روزه می‌گیرند بدون اینکه توجهی به نمازهای پنجگانه داشته باشند. چنین افرادی اگر چه عباداتی انجام می‌دهند اما لذت عادات را می‌چشند.
اما دلیل دوم: محبوس بودن و زنجیر بودن شیطان در رمضان است و مردم در رمضان از شر شیطان در امان هستند و به عبادت الهی می‌پردازند و سبکبال‌اند؛ اما همین که رمضان تمام می‌شود و شیطان‌ها آزاد می‌شوند، خود به خود حال و هوای مردم عوض می‌شود و شیطان فریب‌شان می‌دهد، چون از رمضان به اندازه همان یک ماه فیض برده‌اند.
اما علاج و راه حل چیست؟
تغییر در روش عبادات ما مسلمانان راه حل است و از یک زاویه‌ی باز به این موضوع بندگی و پرستش خداوند متعال بپردازیم و به این نتیجه برسیم که پرودگار عالم را باید در تمام عمر عبادت کنیم و این بندگی و پرستش محدودیت به زمان و مکان خاصی نباشد و تا زمانی که روح از بدن پرواز نکرده، این ماراتن بندگی و عبودیت ادامه داشته باشد؛ چنان‌که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّىٰ یأْتِیکَ الْیقِینُ﴾ [حجر: ۹۹]؛ «و پروردگارت را پرستش کن تا وقتی‌که یقین تو فرارسد.» یقین در اینجا به معنی مرگ است؛ یعنی: پروردگارت را برای همیشه تا آن‌گاه که زنده هستی عبادت کن.
این آیه دلیل بر این است که پرستش پروردگار متعال و انجام عبادات ـ همچون نماز گزاردن ـ بر انسان فرض است تا وقتی که عقل وی کار کند. پس مؤمن باید درهر وضعیت جسمی که قرار دارد به حسب حالش، نماز بگزارد؛ چنان‌که در حدیث شریف آمده است: «ایستاده نماز بگزار و اگر نمی‌توانستی نشسته و اگر نمی‌توانستی به پهلو.» (تفسیر انوارالقرآن)
پس بیاییم بندگان رحمان باشیم نه بندگان رمضان….
نویسنده: عبدالسمیع سعادتی
منبع: سنت انلاین
