شاعر: اسماعیل حسین پور
حسین بن علی سبط پیمبر
دو نور دیدهء زهرای اطهر
شهید کربلا با آل و یاران
علی اکبر سپهسالار و اصغر
رشادت های عباس علمدار
از ان هفتاد و دو بوبکر و عمر
سعید و قاسم و عثمان و مالک
شهید نینوا مانند جعفر
دو و هفتاد تن جام شهادت
بنوشیدند از ان بوبکر دیگر
همه از بهترین یاران و آلش
شهیدانند به دست قوم ابتر
ندانستند مگر این قوم ظالم
حسین را از همه والا و برتر
چرا آل نبی تشنه نباشد
در آن دشتی که دارد خوی اخگر
حسین جان! کوفه را با خون پاکان
تو کردی آن دیارش را معطر
چرا شیرخوارگان و طفل معصوم
برای جرعه‌ای از آب پرپر
عبیدالله یزید و شمر جانی
چه کردند آنها با سرو دلبر
تمامی جانیان کربلا را
خدا رسوا نمود در دید باور
همه با سر به کوی یار و دلدار
روند اما حسین بی سر برادر
غمان اهل بیت اندر مزید است
غم زینب بود از جمله بدتر
ز درویشان نیاید وصف اینکار
کند اوصاف او را حی داور
